Είμαι μητέρα τριών παιδιών (11, 14 ½ και 16 ετών), συγγραφέας και μεταφράστρια. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη ενώ ζω πολλά χρόνια στην Αθήνα.
2.Τι σας ώθησε να εκφραστείτε μέσα από το γραπτό λόγο;
Έχω κρατήσει το πρώτο μου ημερολόγιο το οποίο έγραφα από τα επτά. Η γραφή ήταν η διασκέδαση μου, ο τρόπος έκφρασης μου και μέχρι σήμερα έχει παραμείνει η μεγάλη μου αγάπη. Ύστερα από μια εποχή δουλεύοντας ως δημοσιογράφος καθώς έγραφα πολιτιστικές ειδήσεις και κριτικές κινηματογράφου σε αγγλόφωνη εφημερίδα, ανακάλυψα ότι προτιμούσα να γράφω τις δικές μου ιστορίες κι όχι ειδήσεις. Η αγάπη μου για τα παιδιά με ώθησε να ξεκινήσω να γράφω παιδική λογοτεχνία.
3.Μπορείτε να μας περιγράψετε το ταξίδι που ξεκινά για ένα συγγραφέα από τη στιγμή που θα συλλάβει την ιδέα για το καινούριο του βιβλίο μέχρι τη στιγμή που θα το πάρει τυπωμένο στα χέρια του;
Η διαδρομή είναι μακρινή και δύσκολη. Απαιτεί σκέψη, έρευνα και αφοσίωση.
4.. Σε ποιο βαθμό επιλέγετε να γράφετε αυτοβιογραφικά;
Σε αρκετά βιβλία μου προσθέτω στοιχεία από τη ζωή μου, ωστόσο το κάνω σε μικρό βαθμό. Προτιμώ να αναπτύξω τους χαρακτήρες μου ανεξαρτήτως από τα δικά μου βιώματα.
5. Κατά πόσο επηρεάζεστε από την επικαιρότητα στην προσπάθεια σας να βρείτε το θέμα του επόμενου βιβλίου σας;
6. Ως αναγνώστρια λατρεύω το happy end σε ένα βιβλίο και μάλιστα αυτο το τέλος που όλα τακτοποιούνται ως δια μαγείας, τιμωρούνται οι κακοί και η αγάπη θριαμβέυει. Ξέρετε από την αρχή ότι η ιστορία σας θα έχει ευτυχισμένο τέλος ή είναι κάτι που απλά το οφείλετε στους ήρωές σας;
Στα παιδικά βιβλία μου φροντίζω να έχω πάντα ευτυχισμένο τέλος. Τα παιδιά το έχουν ανάγκη και δεν θέλω να τα στεναχωρώ. Ωστόσο στα μυθιστορήματα ενηλίκων μου οι ιστορίες δεν καταλήγουν πάντα σε ένα μαγικό, χαρούμενο τέλος. Προτιμώ κάτι ενδιάμεσο, κάτι γλυκόπικρο, που αφήνει τον αναγνώστη να στοχαστεί και να προβληματιστεί. Όμως να μην χάνει ποτέ την ελπίδα.
7. Ποιες ώρες της ημέρας σας αρέσει να γράφετε;
Κάποτε όταν ήταν μικρά τα παιδιά μου με εξυπηρετούσε να γράφω το βράδυ. Πλέον γράφω με το φως της ημέρας.
8. Μπορείτε να μας περιγράψετε μια τυπική σας μέρα;
Λόγω πολλών υποχρεώσεων, οι μέρες μου δεν είναι ποτέ σταθερές. Υπάρχουν πολλές επαγγελματικές και προσωπικές υποχρεώσεις. Όμως αυτό που φροντίζω είναι να τρώω μαζί με τα παιδιά μου ένα καλό μαγειρεμένο σπιτικό γεύμα κάθε μεσημέρι.
9. Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε κάποιον που ξεκινά τώρα να κηνυγά το όνειρό του να γίνει συγγραφέας;
10. Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι από το επόμενο σας βιβλίο;
και τέλος…
11. Ως busy woman θα θέλατε να μοιραστείτε με τις γυναίκες που μας διαβάζουν τρια δικά σας μυστικά ομορφιάς;
- Προσπαθώ να κοιμάμαι καλά.
- Βάζω ενυδατική κρέμα προσώπου κάθε πρωί.
- Τρώω φρούτα, λαχανικά και πίνω πολύ νερό.
Ένα κορίτσι δεκατριών χρόνων, με βαθυκόκκινες μπούκλες, φαντάζεται τη ζωή να κυλά σαν το νερό. Ώσπου πέφτει θύμα βιασμού. Κλείνεται στον εαυτό της και στη μονοκατοικία του Παλαιού Φαλήρου όπου ζει με τους γονείς της και τη θεία της, μια οικογένεια με πετρωμένα μυστικά. Πέτρα γίνεται κι η ίδια, αναζητώντας λύτρωση στα βιβλία και στη γνώση. Ωστόσο το σημάδι που άφησε πίσω του ο βιαστής θα αναστατώσει πολλές φορές τα μελλοντικά της βήματα.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Ελληνοαμερικανός Τζακ υποφέρει από μια παράξενη αρρώστια, η οποία τον οδηγεί σε αλλόκοτες αντιδράσεις και συμπεριφορές. Αισθάνεται να είναι εγκλωβισμένος σ’ ένα απαίσιο κουκούλι και ονειρεύεται να μεταμορφωθεί.
Στην Αμαραθιά της Μεσσηνίας ο Ρωμανός Παππάς έχει να παλέψει με τους δικούς του δαίμονες, το σκοτεινό οικογενειακό του παρελθόν. Θαρρεί ότι η φυγή θα τον οδηγήσει στην ευτυχία, η οποία βρίσκεται σε μια άλλη γωνιά της γης.
Οι τρεις κεντρικοί ήρωες αισθάνονται τον συγγενικό και τον φιλικό τους περίγυρο πότε να σφίγγει σαν θηλιά τον λαιμό τους και πότε να λειτουργεί σαν αγκαλιά. Καθώς η πορεία τους ακολουθεί την καθημερινή ζωή της δεύτερης γενιάς Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ και ταξιδεύουν στο Παρίσι, στη Μεσσηνία και στην Αθήνα του 1970 με 1980, σμίγουν σε έναν ερωτικό ανεμοστρόβιλο, τσακίζονται, συνθλίβονται, ανασταίνονται, ξανακυλούν σε σκοτεινές διαδρομές και μάχονται να κατακτήσουν το φως της ζωής.
Η οικογένεια Καλαμάνου και οι κεντρικοί ήρωες του μυθιστορήματος «Μόνο τα μάτια μένουν» επιστρέφουν στο νέο αυτοτελές μυθιστόρημα της Μαρίας Ρουσάκη «Η νύχτα της Κασσιανής». Η ζωή της επόμενης γενιάς Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική περιγράφεται με την ίδια ένταση και γλαφυρότητα, μεταφέροντας τον αναγνώστη στη Νέα Υόρκη του 1970 μέχρι το 1983.
Η ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΣΑΚΗ γεννήθηκε το 1974 στη Νέα Υόρκη και κατάγεται από την Αλαγονία Καλαμάτας. Με σπουδές στην κοινωνιολογία, έχει εργαστεί ως δημοιογράφος και μεταφράστρια. Το πρώτο της παιδικό βιβλίο εκδόθηκε το 2001 και ακολούθησαν περίπου 40 ακόμα. Έχει βραβευτεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2002) και από το Oppenheim Toy Portοfolio (2003), ενώ βιβλία της ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2004 και 2006) και για το βραβείο του περιοδικού Αναγνώστης (2012, 2013 και 2014). Η ίδια ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2017» τού περιοδικού Votre Beauté στην κατηγορία Συγγραφέας.
Αν θέλεις να κερδίσεις ένα αντίτυπο του βιβλίου ακολούθησε με στο Instagram και σήμερα θα ανέβει διαγωνισμός σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Αυτά για σήμερα…
Φιλάκια,
Busy mama
